La viro imaga

La viro imaga
loĝas en domo imaga
inter arboroj imagaj
ĉe la bordo de rivero imaga

En la muroj imagaj
pendas antikvaj pentraĵoj imagaj
neflikeblaj fendoj imagaj
kiuj reprezentas faktojn imagajn
kiuj okazis en mondoj imagaj
en lokoj kaj tempoj imagaj

Ĉiujn vesperojn, vesperojn imagajn
supreniras li la ŝtuparajn imagajn
kaj eliras al balkono imaga
por rigardi la pejzaĝo imaga
kiu konsistas el valo imaga
ĉirkaŭita de altaĵoj imagaj

Ombroj imagaj
venas sur la irejo imaga
kantante melodiojn imagajn
kiam mortas la suno imaga

Kaj en la noktoj de luno imaga
sonĝas li pri la virino imaga
kiu donis lin ŝia amo imaga
Denove sentas li tiun saman doloron
tiun saman plezuron imagan
kaj denove batas
la koro de la viro imaga


Tradukita el la originala hispanlingva poemo de Nicanor Parra, El hombre imaginario.

Imaga saluto

Mi ne estas reala homo, sed mi estas vera;
Mi ne estas homo, tute male, mi estas neo,
kaj ĉiu neo estas jeso.
Mi ne estas fakta, sed imaga.
Revoj estas pli veraj ol veroj
kaj veroj pli revaj ol revoj.
Ne kun'agas poemon tiuj ĉi vortoj, sed kun'agas versojn.
Ne tre bone parolas mi Esperaton,
sed mi verkas per klaraj kaj belaj sonoj
Mi estas bebo kun lernanta lango,
lernante lingvon mi memoras sonĝojn
Mi estas maljunulo kiu pensas pri junulinoj
Mi pentras pensojn
kaj voras vortojn
kaj skribas multkolorajn salatojn
nokte,
en la mallumo de la mondo.